Όλοι μας συνωμοτούμε στη χαρτοσφαγή που γίνεται καθημερινά στα γραφεία, στα σπίτια μας και παντού. Κι ας ανακυκλώνουμε. Κι ας περηφανευόμαστε ότι είμαστε πιο οικολόγοι από όλους τους άλλους, δηλαδή τους διπλανούς, τους γείτονες, τους μονόχρωμους, όχι τους πράσινους σαν κι εμάς. Πανέμορφα χαρτιά, λευκά, γυαλιστερά, με κορδέλες, ζελατίνες, διάφανα, γκοφρέ, ματ... Σακούλες σταθερές, χάρτινες, μαύρες, άσπρες, με κορδόνια, χωρίς, με ζωγραφιές, γράμματα, αριθμούς, στάμπες, σατέν λεπτομέρειες. Κουτιά που αποτελούν από μόνα τους έργα τέχνης που καταφθάνουν από το Internet, τυλιγμένα σε άλλα χαρτιά, σε άλλες σακούλες, με άλλα αυτοκόλλητα, συνοδευτικές κάρτες...
Κι εμείς τι κάνουμε για όλα αυτά; Που σταματά και που ξεκινά η υπερβολή με την κατανάλωση του χαρτιού και όλων των παραγώγων του; Τα λευκά χάρτινα κουτιά προδίδουν αγνότητα και συνοδεύουν συνήθως κρεμικά προϊόντα. Το μαύρο θεωρείται πιο σοφιστικέ και μυστηριώδες γι'αυτό και είθισται να προτιμάται σε συσκευασίες μέικαπ και κραγιόν. Σχεδόν πάντα το συγκεκριμένο είδος γυαλίζει. Με το όνομα, την επωνυμία, τον κράχτη, να λειτουργεί σαν καθρέφτης.
Τι κρίμα που τα περισσότερα από όλα αυτά τα πανέμορφα περιτυλίγματα θα καταλήξουν αργά ή γρήγορα στα σκουπίδια. Αγαπάμε την δημιουργική παρουσίαση. Το πακέτο. Το περιτύλιγμα. Αλλά ποιός έχει τον χρόνο ή ακόμη και τον χώρο για να την εκτιμήσει και να την απολαύσει; Έχετε σκεφτεί ποτέ ότι χρειαζόμαστε από 4 μέχρι 18 δευτερόλεπτα για να ανοίξουμε ένα νέο μας απόκτημα; Εκατομμύρια τόνοι χαρτιού πετιούνται κάθε χρόνο και δισεκατομμύρια ξοδεύονται για να αντιμετωπιστεί το χάος. Και όλα αυτά γίνονται κυρίως για τον κόσμο της ομορφιάς, της ματαιοδοξίας, γιατί από εκεί ξεκινούν και εκεί κάπου καταλήγουν όλα.
Τα πακέτα που γίνονται σκουπίδια ή τα σκουπίδια που δεν ξαναγίνονται πακέτα; Ο τρόπος που τυλίγεται και πλασάρεται κάθε προϊόν για να είναι ευπώλητο και ευπαρουσίαστο σαν ψέμα. Στο κομμάτι του ρουχισμού η αγορά είναι εμφανής απευθείας, στην ομορφιά υπάρχουν πολλαπλές αναγνώσεις, μαζί και σπατάλες. Το περιεχόμενο δεν γίνεται αμέσως αντιληπτό, βρίσκεται μέσα σε ένα μπουκάλι, ένα σωληνάριο, μία βάση (όπως και στα φαρμακευτικά προϊόντα), με τη διαφορά ότι πρέπει να επικοινωνήσει το status του για να θεωρηθεί πετυχημένο.
Οι υπεύθυνοι μιλούν για προστασία του προϊόντος. Και όχι για θέμα prestige. Το πρόβλημα είναι τόσο μεγάλο που οι άνθρωποιν δεν θεωρούν ότι βλάπτουν κανέναν σε ατομικό επίπεδο. Το πρόβλημα των σκουπιδοπακέτων παραμένει. Κι όμως τα ανακυκλώναμε όλα αυτά τα μικρά και τα μεγάλα κουτάκια θα κάναμε 100% διαφορά. Λίγα μπορεί να αλλάξουν. Το κουτί είναι αυτό που διαφοροποιεί τα προϊόντα μαζικής κυκλοφορίας, αυτά που βρίσκεις και στο σούπερμάρκετ, από αυτά που χαρακτηρίζονται είδη πολυτελείας.
Αν οι πελάτες μάθουν τι γίνεται και γιατί γίνεται, ειδικά αν ορισμένες εταιρίες αφιερώνουν 18 μήνες για να βρουν ένα ανακυκλώσιμο και ευπαρουσίαστο υλικό για να πουλήσουν την πραμάτεια τους. Ορισμένες εταιρίες τυπώνουν αυτά που θέλουν στο εσωτερικό του κουτιού και όχι σε επιπλέον φυλλάδιο για να μην ξοδεύουν περισσότερο χαρτί. Το σελοφάν πρέπει να εξαφανιστεί. Πρέπει να βρεθούν άμεσα άλλοι τρόποι για να υπονοηθεί η χλιδή. Και όχι σε βάρος του περιβάλλοντος. Και είναι σίγουρα ευκολότερο για μικρότερες εταιρίες να το τολμήσουν, καθώς ό,τι τυπώνουν, γίνεται σε πιο σεμνή ποσότητα. Όμως η απήχηση ενός κολοσσού, μαζί με το μήνυμα που μεταφέρει, είναι σαφώς μεγαλύτερη. Και το σελοφάν ακόμη χρησιμοποιείται για την αποφυγή αποτυπωμάτων στα κουτιά. Ντιζάιν ή περιβάλλον; Πολυτέλεια ή σπατάλη; Και δεν είναι μόνο τα προϊόντα ομορφιάς. Σκεφτείτε τα κουτιά που συσκευάζουν τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές ή τους εκτυπωτές. Τα παιχνίδια. Σε μια εταιρία πάντως, για κάθε έξι άδεια κουτιά που επιστρέφετε, παίρνετε ένα κραγιόν δώρο. Γυμνό. Έτσι για αλλαγή.
