ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΕ ΦΟΥΤΟΥΡΙΣΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΟΔΑΣ... ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ 3

https://webtv.ert.gr/ert1/istories-modas/27okt2018-istories-modas/

Τι κάνει η ελληνική μόδα όταν δεν νοσταλγεί το παρελθόν της; Ονειρεύεται το μέλλον της. Μπορεί να μην είχαμε ποτέ στα αλήθεια Paco Rabanne ή Andre Courreges, ούτε Jane Fonda στον ρόλο της Barbarella αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι εγχώριοι σχεδιαστές, τα μοντέλα, οι κομμωτές, οι δημιουργοί προτύπων για το τώρα και το μετά, έκρυβαν ή καταπίεζαν τις ανησυχίες τους.

Με την ελληνική μόδα να αφομοιώνει τάσεις συχνά με χρονοκαθυστέρηση, τουλάχιστον σε προηγούμενες δεκαετίες, οι σύγχρονοι πρωταγωνιστές της πλέον, ενημερώνονται και δημιουργούν τις δικές τους κολεξιόν σχεδόν ταυτόχρονα με τους συναδέλφους τους, για να σκηνοθετήσουν μικρές ιστορίες στα περιοδικά, σε επιδείξεις μόδας, στο Instagram, παίζοντας με λέξεις στα αγγλικά, προκειμένου να ακουστεί η φωνή τους ακόμη πιο δυνατά.

Ο Λάκης Γαβαλάς, σε μια εποχή που όλοι θέλουν να κάνουν κουτύρ, επιμένει πως έχει επενδύσει στο στιλ της καθημερινότητας αλλά και στην Ελλάδα. Αν και αντιπροσώπευε κάποια στιγμή περισσότερες από 90 εταιρίες, δεν μπήκε όπως λέει στον πειρασμό να αντιγράψει κανέναν. Σήμερα που έχουμε λιγότερα χρήματα, ο Λάκης Γαβαλάς πιστεύει πως έχουμε περισσότερο στιλ σαν λαός. Όσο για το Ίντερνετ σαν μέσο επικοινωνίας; Δεν ζει για τα likes, δεν ακολουθεί κανέναν στο Instagram, προτιμά να δηλώνει διασκεδαστής του εαυτού του.

H Δάφνη Βαλέντε, με σπουδές στο Central Saint Martins, σχεδιάζει ρούχα με κίνηση, για ένα ατέλειωτο καλοκαίρι, ελπίζει στην τεχνολογία των υλικών, ρούχα που ζεσταίνουν ή δροσίζουν το δέρμα, υφάσματα από καλαμπόκι ή μανιτάρια, τρισδιάστατες εκτυπώσεις, σε μια πασαρέλα που ζωντανεύει στα social media τις τάσεις κάθε νέας συλλογής.

Η Τάμτα, σαν μούσα και αουτσάιντερ της μόδας μαζί, περιγράφει την πρώτη ιστορία μόδας που θυμάται. Περιοδικά Burda, ξεχωριστά πατρόν, η μαμά που ντύνει την κούκλα της. Πώς φαντάζεται η Τάμτα το μέλλον της μόδας; Aρκεί όπως λέει να εμπνευστεί από τις εκκεντρικές εμφανίσεις του σήμερα, την Lady Gaga, τον David Bowie, τον Εlton John…

Η Αντιγόνη Δέλιου, μοντέλο και ιδιοκτήτρια πρακτορείου μοντέλων, ήρθε από το μέλλον για να φωτίσει το παρελθόν και το παρόν, με δυναμισμό και ρεαλισμό. Έχει ζήσει την χρυσή εποχή της ελληνικής μόδας, και για την φουτουριστική εκδοχή της, λέει πως θα πρέπει να ανασυγκροτηθούμε, να προσέξουμε την υπερβολή με το Instagram, να επενδύσουμε στην αμεσότητα της εικόνας, αλλά να μην χάσουμε την ουσία, τη δράση, το …doing.

Ο Βαγγέλης Χατζής, κομμωτής που έχει αναλάβει σόου υπερπαραγωγές στην Αθήνα, με παράλληλες επιδείξεις των πιο αναγνωρίσιμων και απαιτητικών σχεδιαστών μόδας, ζει στο σήμερα, τον συναρπάζει η εποχή μας που όλα γίνονται τόσο γρήγορα, αν και δεν του αρέσει η λέξη μόδα και το εφήμερο της έννοιας Μόδα. Προτιμά να μιλάει με πάθος για το στιλ και την εξέλιξη του, είναι συλλέκτης περιοδικών, λευκωμάτων, εικόνων, δεν θα τον βρείτε στο Facebook και το Instagram, πολύ απλά γιατί δεν τα χρησιμοποιεί. Δεν θέλησε ποτέ να κοινοποιήσει ποιους κουρεύει για να αποκτήσει μεγαλύτερη πελατεία. Κι αν έφτιαχνε ένα editorial για ένα περιοδικό και την ελληνική μόδα του μέλλοντος; Θα εμπνεόταν όπως λέει από την ταινία Blade Runner.

Και οι Βlade Runners της ελληνικής μόδας; Ο Απόστολος Μητρόπουλος, σχεδιάζοντας ρούχα από το παρόν και το μέλλον, χωρίς σεζόν πλέον, επιμένει πως ο κόσμος αναζητά σήμερα ρούχα καθημερινά, πιο άνετα, πιο φαρδιά, unisex, κόντρα στην αισθητική των Kardashians.

Ο Vrettos Vrettakos, επενδύοντας στη λάμψη, στις αντανακλάσεις του καθρέφτη, δημιουργεί σύγχρονες πανοπλίες για απονομές βραβείων, το κόκκινο χαλί, το μουσείο, και ονειρεύεται ένα μέλλον για την ελληνική μόδα με πτυχώσεις από δέρμα και μεταλλικά πλέγματα που δημιουργούν τρισδιάστατες στολές με άρωμα Ελλάδας.

Φουτουριστική μόδα made in Greece. Ελευθερία, εξουσία και δυναμισμός. Άραγε το digital print θα νικήσει τα περιοδικά; Η υπερβολή είναι αναμενόμενη. Ο κόσμος λέει πως η μόδα πρέπει διαρκώς να αλλάζει. Κι αν ορισμένοι είναι ενάντια στην αλλαγή για την αλλαγή; Ο Yves Saint Laurent είχε πει: «Σημασία έχει να μπορεί κανείς να εκσυγχρονίζει κάθε δημιουργία ανάλογα με τις ανάγκες των καιρών.» Ή όπως έλεγε ο πρωτοπόρος Pierre Cardin που έφτιαξε την πρώτη στολή για το Διάστημα που περπάτησε στο δρόμο: «Αν θέλεις να είσαι σπουδαίος σχεδιαστής, δεν αρκούν τα όμορφα φορέματα. Πρέπει να προκαλείς το κοινό σου».

ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΟΔΑ. ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΟΔΑΣ. ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

https://webtv.ert.gr/ert1/istories-modas/13okt2018-istories-modas/

Οι Ιστορίες Μόδας είναι ασπρόμαυρες και χρωματιστές, με το μαύρο να κυριαρχεί συχνά στις επιδείξεις μόδας, στα ατελιέ, στις θεατρικές παραστάσεις, στον δρόμο. «Μπορείς να φοράς μαύρα οποιαδήποτε στιγμή, να το φοράς σχεδόν σε όλες τις εκδηλώσεις», συνήθιζε να λέει ο Christian Dior το 1954. Και οι πρωταγωνιστές της διαμόρφωσης της αισθητικής του χθες και του σήμερα, δηλαδή, οι Έλληνες σχεδιαστές, οι φωτογράφοι, οι στυλίστες, δεν αντιμετώπισαν και πολύ διαφορετικά το μαύρο χρώμα και τους κρυφούς του συμβολισμούς, τότε και τώρα.

Ο σχεδιαστής μόδας, Ντίμης Κρίτσας, που έχει ζήσει την μαύρη και την χρυσή εποχή της ελληνικής μόδας, εντός κι εκτός συνόρων, θα κάνει τη δική του «μαύρη» αποκάλυψη: «Ένα είναι το χρώμα: Μαύρο. Και να πούμε και κάτι άλλο…άσπρο. Μαύρο, άσπρο, κόκκινο. Το μαύρο κάνει τη γυναίκα να είναι σέξι, να έχει κάτι το μυστηριώδες.... Πάντα ήταν το μαύρο». Για να θυμηθεί κοστούμια ζωής που είχε σχεδιάσει για την Αλίκη Βουγιουκλάκη, την Τζένη Καρέζη, την Ζωή Λάσκαρη, την Μελίνα Μερκούρη... «Τα ρούχα που έκανα γι’αυτές, δεν ήταν ρoύχα που θα φορούσαν όλες οι άλλες.»

Ο σχεδιαστής μόδας, Βασίλης Ζούλιας, που έχει υπάρξει και στυλίστας στο παρελθόν, αφηγείται ιστορίες μόδας στο κόκκινο χαλί, θυμάται να μεταμορφώνει την Έλενα Κουντουρά σε Audrey Hepburn, όπως επίσης και το Κορίτσι  με τα Μαύρα, το Ποτέ την Κυριακή, την ελληνική μόδα που εμπνέεται από τις καλύτερες στιγμές της για να ξαναγεννηθεί.

Ο εκδότης Άρης Τερζόπουλος φοράει αποκλειστικά σχεδόν μαύρα: «Έχω αρκεστεί στο μαύρο. Μου ταιριάζει. Κάτι θα λέει και για μένα σαν άνθρωπο.» Θα μιλήσει για τα γυναικεία περιοδικά, τότε και τώρα, το χαρτί και την ψηφιακή εποχή της μόδας, τους άνδρες και τις γυναίκες, τους φωτογράφους, το dream team της ελληνικής μόδας, τις μιμήσεις και την «ευλογία να κάνεις μια δουλειά που αγαπάς».

Όσο για την φωτογράφο, Μαρίνα Βερνίκου, «Το μαύρο είναι το μόνο χρώμα για χειμώνα και το καλοκαίρι το άσπρο. Αδυνατίζει, ομορφαίνει, σε όλα τα πράγματα… Το καλοκαίρι δεν με φτιάχνει το μαύρο». Και στην φωτογραφία; «Δεν τη θέλω την ασφάλεια του μαύρου στη φωτογραφία. Πιο δύσκολη η έγχρωμη.»

Ο στυλίστας Νικόλας Γεωργίου επιμένει χρόνια τώρα στην αφαίρεση, για να αφηγηθεί ιστορίες μόδας με πειθαρχία. «Αν αφαιρέσεις το χρώμα, το μαύρο καταπίνει το φως. Μένεις με την ένταση της φόρμας και η φόρμα απαιτεί φοβερή πειθαρχία». Γιατί προτιμά ο ίδιος το μαύρο; Γιατί είναι «πένθιμο» και «ήρεμο». «Όταν ντύνεσαι παίρνεις αποφάσεις που μένουν. Γίνεσαι δημιουργός της εμφάνισης σου. H μητέρα του καθενός είναι η πρώτη ιστορία μόδας. Θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια στην Κύπρο, να έρχεται η μοδίστρα και να μένει σπίτι για 15 μέρες.»

Η δημοσιογράφος μόδας, Έφη Φαλίδα, θα μιλήσει για δύο είδη μαύρου… «Το μαύρο της παράδοσης, με τις μαυροφόρες, και το μαύρο που ήταν διαδεδομένο μέχρι τη δεκαετία του 60, αφού οι γυναίκες δεν ήξεραν κάτι άλλο». Θα αναφερθεί στον Ευαγγελίδη, σαν κουτυριέ, τον Μαυρόπουλο, για τις δημιουργίες του από σατέν, ταφτά και μετάξι, την Λουκία… Αλλά και τα μαύρα κοράκια, στις αρχές της δεκαετίας του 90, με γοτθική μουσική στο σάουντρακ.

Για τον εκδότη Γιώργο Κελέφη,  «το μαύρο χρώμα αναδεικνύει προσωπικότητα και δίνει λάμψη,  δείχνει κάποιον να φαίνεται διανοούμενος, είναι το απόλυτο χρώμα. Κρύβει δυναμισμό, ερωτισμό, συμβολίζει τη διάθεση για διαμαρτυρία.»

Και για την δημοσιογράφο, στυλίστρια και διευθύντρια περιοδικών, Κάτια Δημοπούλου; «Υπάρχουν σήμερα μικρά brands που επενδύουν στην ελληνικότητα…» Και τι δηλώνει για τους παλιότερους σχεδιαστές; «Tους βλέπω και τους θαυμάζω», για να ξεχωρίσει τον Βασίλη Ζούλια και την Δάφνη Βαλέντε, ανάμεσα σε άλλους. «Τους χειροκροτώ. Δύσκολο να κρατιούνται όρθιοι».

Αυτό είναι το παραμύθι του άσπρου και του μαύρου, των αντιθέσεων, των συγκρούσεων και της συμφιλίωσης, Ιστορίες Μόδας που αποκαλύπτουν 50 αποχρώσεις του μαύρου, της θλίψης, της απόγνωσης, των εμμονών.  Οι μαύρες ημέρες (και νύχτες) της μόδας. Tο μαύρο μοιάζει πολυτελές, ασφαλές, αδυνατίζει, ο μινιμαλισμός είναι μονόχρωμος.  Στην ψυχολογία το μαύρο έχει τη δική του ερμηνεία. Κλασικό, μυστήριο, ανεξάρτητο, κανείς δεν λέει να το αποχωριστεί, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Υπάρχουν γυναίκες και άντρες που έχουν μια απόλυτα μονοχρωματική ντουλάπα και δεν αισθάνονται ενοχές γι'αυτό αλλά συνεχίζουν να υποστηρίζουν τις επιλογές τους με πάθος. Λαμπερό ναι, όσο και μυστηριώδες και ατμοσφαιρικό, τρόπος ζωής, μια εσωτερική επανάσταση που εκδηλώνεται σήμερα με σιωπή και στιλ. Ιστορίες μόδας με μαύρο περιτύλιγμα, για μια Ελλάδα που ρίχνει φως προτού πέσει η μαύρη αυλαία μετά τη μπόρα, για να βγει το ουράνιο τόξο.

IΣΤΟΡΙΕΣ ΜΟΔΑΣ. ΕΜΠΡΙΜΕ. EΘΝΙΚΗ ΜΟΔΑ. ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΕ ΦΩΣ

https://webtv.ert.gr/ert1/istories-modas/06okt2018-istories-modas/

 Η Ελλάδα έχει πολλές ιστορίες μόδας να αφηγηθεί. Ευκαιρία λοιπόν να ζωντανέψουν όλες αυτές οι ιστορίες, σε 12 επεισόδια, σε ένα ντοκιμαντέρ που καταγράφει για πρώτη φορά, εικόνες στα ατελιέ, στα στούντιο, στα ξενοδοχεία, στα μοδιστράδικα, στα κομμωτήρια, στις μπουτίκ, σε μνημεία, όπου υπάρχει αισθητική. Από τους αρχαιοελληνικούς χιτώνες στα πλισέ φορέματα του Jean Desses στη δεκαετία του 30 και από τα αποτυπώματα του Γιάννη Τσεκλένη με τα βυζαντινά χειρόγραφα, τα σύγχρονα σύμβολα αρχαιοελληνικού πολιτισμού, εξελίσσονται σε θέματα εθνικής επικοινωνίας και εξωστρέφειας. Από την Μινωική τέχνη και τα ανάκτορα της Κνωσσού, στην εγχώρια υψηλή ραπτική, τους πρώτους «ασπρόμαυρους» οίκους, τα πρώτα γυναικεία περιοδικά, τους χορούς με τα βαρύτιμα βραδινά φορέματα, τα κοσμήματα, τα καπέλα, τα γάντια, την ασπρόμαυρη λάμψη.

Η δημοσιογράφος μόδας, Elis Kiss, θυμάται τις «αξέχαστες στιγμές» της ελληνικής μόδας, τα «καλά χέρια» της μόδας και τις δυσκολίες παραγωγής, το εμπριμέ και τις διαφορετικές αναγνώσεις του σε διαφορετικές χρονικές περιόδους, από τον Γιάννη Τσεκλένη στην Mary Κatrantzou, την ίδια στιγμή που ο fashion editor Μιχάλης Πάντος μιλάει για το ελληνικό φως και τους τρόπους που αποτυπώνεται στις σελίδα των περιοδικών και τα εγχώρια ντεφιλέ.

Ο Κωνσταντίνος Τζούμας δεν είναι σχεδιαστής μόδας, αν και θα μπορούσε. Έχοντας μεγαλώσει μέσα σε ένα σπίτι με μνήμες από γυναικεία αρώματα και χρώματα, συνήθιζε να έχει άποψη για τη μόδα από πολύ νωρίς… Αφηγείται την ιστορία της ελληνικής μόδας, με σιφόν και ζορζέτα, σε χώρο που παραπέμπει στη δεκαετία του γεννήθηκαν τα ψυχεδελικά μοτίβα. «Εγώ μεγάλωνα σε ένα σπίτι με πολλές γυναίκες… Η μητέρα μου, η γιαγιά μου, οι δύο μου αδελφές, μια θεία μου που είχε ξεμείνει με την κόρη της… Ένας μικρός που μεγάλωνε μέσα σε γυναίκες. Αυτό είναι το πιο χαρακτηριστικό των ανθρώπων που ασχολήθηκαν με τη μόδα… Περιστοιχίζονται από γυναίκες κι ένας άνδρας στη μέση που σχεδιάζει… »

Ο Γιάννης Τσεκλένης, μας υποδέχεται στο κέντρο της Αθήνας, στο ατελιέ του, με κόκκινες, γκρι, μαύρες αποχρώσεις, για να μας δείξει πρωτοσέλιδα της εποχής που τον αποθεώνουν, μαζί με την Ελλάδα σε μια στιγμή ανάκαμψης, σε ένα ταξίδι αναμνήσεων και συλλογών ψυχής. Παραδέχεται πως η ελληνική μόδα «δεν γνώρισε χρυσή εποχή», ετοιμάζεται «να φτιάξει άλλο …τρένο τώρα», υπάρχει «ατελείωτο ταλέντο» και «ανήσυχο κύτταρο», μέσα από τη μόδα μπορείς να περάσεις «μηνύματα έως και επικίνδυνα.» Και αυτό είναι κάτι που το γνωρίζει σίγουρα καλά η σχεδιάστρια Mary Katrantzou, η οποία, ξεχωρίζει σήμερα για τα υφάσματα κυρίως που χρησιμοποιεί, εμπριμέ που θα ζήλευαν ξακουστοί οίκοι της δεκαετίας του 50 και του 60, τις ιστορίες που αφηγείται στο κόκκινο χαλί, στην πασαρέλα, στην αληθινή ζωή.

Ποια ήταν όμως για τον φωτογράφο Τάσο Βρεττό η πιο ωραία εποχή για την ελληνική μόδα και πότε έβγαλε ο ίδιος τη μόδα στην ύπαιθρο; Στη διάρκεια της εκπομπής θα αποκωδικοποιήσει πορτρέτα και φωτογραφήσεις μόδας, στο στούντιο και εκτός, θα μιλήσει για την εποχή πριν και μετά τα φίλτρα και το photo shop. Η σχεδιάστρια κοσμημάτων, Κατερίνα Ψωμά, που φτιάχνει ανάγλυφα αξεσουάρ με νοσταλγία, θυμάται την ελληνική μόδα στη δεκαετία του  60 και του 70, την ιστορία τριών χιλιάδων ετών, παραμένει αισιόδοξη, εξηγεί στο ατελιέ της πως της αρέσει να μεταφράζει την αισθητική και ποια είναι τελικά τα βασικά χαρακτηριστικά του εμπριμέ. Ο κομμωτής Νικόλας Βιλλιώτης επιμένει στον μινιμαλισμό, αφού όπως θα πει το φλόραλ προσφέρει τεράστια πληροφορία σε ένα ρούχο, οπότε τα μαλλιά πρέπει να είναι «γεωμετρικά, λίγο πιο ήσυχα και αυστηρά.»

Και κάπως έτσι γεννιέται και εξελίσσεται το εμπριμέ made in Greece, πρωτότυπα υφάσματα που αφηγούνται μύθους, ανθισμένα μοτίβα, έργα τέχνης που φοριούνται και καταγράφουν οτιδήποτε συμβαίνει στον παγκόσμιο και εγχώριο χάρτη, υπονοώντας την ιστορία και την εξέλιξη της. Kύματα, μωσαϊκά, ελληνικά αγγεία, έντομα, καραβάκια, μωσαϊκά της Πέλλας, Αρπαγή της Περσεφόνης… Εθνική μόδα, όχι η Ελλάδα φολκλόρ, σίγουρα όχι ένας χιτώνας από συνθετικό μετάξι αλλά μετάξι λουσμένο στα χρώματα, τον ήλιο και το ελληνικό φως. Ιστορίες Μόδας. Ιστορίες με Φως.